Mathias Duterloo (Amsterdam 1968 – opleiding: o.a. Academie Laren) uitgenodigd om over zijn trotse werkstukken te praten. Met zijn trouwe Fox terriër aan een touwtje staat hij keurig op tijd met een brede glimlach voor de deur. Het eerste wat hij ziet bij binnenkomst is een wit gouden scarve, doet het om zegt al lachende; “Zoèèn had ik ook vroeger op school.”

Het gereedschap is een hakbeiteltje, een rubberen hamertje wat gebruikt wordt bij speksteen. “Ik begin te hakken totdat er iets ontstaat en dan zie ik iets ja ……. en dan, wow ik zie een buste. Op dat moment krijg ik het euforische gevoel wat niet te beschrijven is. Je komt dichter bij het beeld het beeld kruipt als ware je ziel in en er ontstaat een flow. Bij het finetunen begin ik te raspen en schuren totdat je de bruinige gloed met aders ziet en uiteindelijk bewerk ik het met speksteenolie en een zachte doek. Eén ding wat ik altijd heb met schilderen is dat ik wat aan het maken ben het er nooit meteen goed opkomt. Ja en dan zie ik gewoon weer wat zoals die vrouw die voor die schutting staat en dan in één keer pats voor dat ik het weet staat het erop.” Inspiratie haalt Mathias o.a. uit muziek van Chet Baker tot aan Snowpatrol, wat hij opzet in mijn atelier boven op zolder.

Al Mathias’ stukken hebben een verhaal waar hij enthousiast over kan vertellen en graag wilt delen.